Høgres skolepolitikk
JENS
HAUGAN
Førsteamanuensis i norsk, Høgskolen i Hedmark
________________________________________
Ordførarkandidat Pål-Jan Stokke lover i HA 27. juni
”kunnskap, krav og kvalitet i grunnskolen”, og for å
oppnå dette vil han gjere alt han kan, for å få
fjerna obligatorisk undervisning i sidemål. Han kjem
fram til dette gjennom den ”logiske slutninga” at å
bruke mange timar på å lære sidemålet er bortkasta
tid, som ein kunne ha brukt betre. Han skriv at ein
anten kunne bruke ekstra tid på undervisning i
hovudmålet eller til fremmendspråk som tysk, fransk
eller kinesisk.
No skriv Stokke sjølv at det ikkje er
lokalpolitikarane som avgjer dette spørsmålet. Men sjølv om ein er
lokalpolitikar, bør vel veljarane kunne vente meir enn denne typen
valflesk, som i større grad spelar på antipatien mot nynorsk og at
ein trur ein ville kunne fiske stemmer ved skoleval med slike løfte,
enn at ein er oppriktig interessert i ein betre skole.
Hadde Stokke verkeleg vore så oppteken av
skolepolitikk og ein god grunnskole, hadde han neppe skrive at ein
kunne ta timane frå sidemålsundervisninga og bruke dei på
fremmendspråk i staden. Det er nok lite aktuelt å ta timar frå
norskfaget for å overføre dei til fremmendspråk. Ved å komme med
slike påstandar får oppgåande veljarar nok heller eit inntrykk av at
Stokke ikkje har peiling på skolen i det heile. Ein bør nok vere
skeptisk overfor slike ”skolepolitikarar”.
Å betre undervisninga i hovudmålet er derimot
ein god idé. Det er berre synd at Stokke og mange andre ser for seg
at ein føresetnad for dette er å fjerne undervisning i sidemålet.
For det første bør Stokke og andre prøve å finne ut kor mange timar
ein faktisk bruker på sidemålsundervisning i skolen. Dette varierer
nok svært mykje frå skole til skole og frå lærar til lærar. For det
andre kunne ein prøve å reflektere litt over at dei elevane som er
gode i sidemålet, faktisk også er gode i hovudmålet sitt. Kanskje
det finst ein samanheng der? Og kanskje denne samanhengen er gode
lærarar med gode grammatikk-kunnskapar som fører til god
grammatikkundervisning?
Vi er mange som ønskjer oss ein betre skole, og
det finst mange vegar til målet. Men å fjerne sidemålsundervisninga
fordi ein trur at skolen blir betre av dette, er lettvint
politikarretorikk. Vil du bli betre til å skrive, må du ha
kunnskapar om grammatikk. Å jobbe med sidemålsgrammatikk er i denne
samanhengen velbrukt tid, fordi ein samtidig også må samanlikne med
grammatikken i hovudmålet. Mange lærarar reduserer
grammatikkundervisninga og/eller sidemålsundervisninga til eit
minimum fordi dei sjølve ikkje meistrar grammatikken eller sidemålet
godt nok. I staden bruker dei timane på litteratur eller andre ting
som det er lettare å prate om framfor ein klasse.
Ein god lærar treng faktisk ikkje nødvendigvis å
setje av eigne timar til grammatikk. Grammatikk kan integrerast i
all undervisning og kommenterast og reflekterast over i alle
samanhengar i norskfaget og i andre fag. Når Stokke lover ”kunnskap,
krav og kvalitet” i skolen, bør han stille krav om kunnskap og
kvalitet til lærarane og satse på god undervisning. Å fjerne
obligatorisk sidemålsundervisning åleine endrar ikkje noko særleg
anna enn at dei fleste vil bli enda dårlegare i grammatikk.
Det er sikkert mange der ute som finn ein grunn
til å stemme på Høgre til hausten, men skolepolitikken sin bør nok
Stokke prøve å selje på ein betre måte før den kan leggjast med på
vektskåla. |